چرا میگن جملات بعد از معارف غالبا حال اند و جملات بعد از نکرات غالبا صفت اند؟ چرا بر عکس نمیگن؟

جواب؛  نکته:جملات در حکم نکرات اند. چون اصل در ذوالحال این است که معرفه باشد و اصل در حال این است که نکره باشد، وقتی نکره بعد از معرفه بیاید غالبا اینگونه است که نکره حال و معرفه ذوالحال هست. موصوف و صفت هم باید از هم تبعیت کنند و جمله چون در حکم نکره هست اگر قبلش هم نکره بیاید از هم تبعیت می کنند، پس غالبا صفت و موصوف می شوند.